ANTYgrawitacja 2012- 24-25.11.2012

Doładowanie przed Czwartym Zielonym Górowaniem Mocy !?! Każdy zwał jak zwał! Ale dla mnie to może bardziej było rozeznanie się w środowisku i w samej sobie, czyli dowiedzenie się jak niewiele jeszcze umiem.

Cel był jeden! Dobra zabawa bez napinki i chyba się udało.

Oczywiście na początek skład wyjazdu:

· Pierwsza ekipa, która wyruszyła o 6.30 hahaha : Maciek, Voyu, Gaca, Młody i Kuba „Prezes”

· Bardziej wyspana druga ekipa:]: moja skromna osoba, Sebek, Jacek i Justyna


Wyruszyliśmy w sobotę  około godziny 9 z ZG  i po przeładowaniu w Rudnie, gdzie okazało się, że zapomniałam jakże podstawowych rzeczy na wyprawę dwudniową  gdziekolwiek: śpiworka i karimatki (ale tu podziękowania dla Sebastiana i Izy za szybką pomoc i obdarowanie mięciutkim polarowym śpiworkiem i kocykiem, który miał przejąć rolę mojej dobitej karimaty;)) wyruszyliśmy Sebkowozem na podbój Poznania. Droga drogą, jak to bywa każdy wie, minęła szybko i zawitaliśmy na poznańskiej Avanie . Co niektórzy byli zaskoczeni umiejscowieniem ścianki (centrum handlowe;) , ale mi tam nie przeszkadzał hałas i ludzie pasący się w pobliżu miejsca naszych późniejszych zmagań. Zresztą byłam tak oszołomiona i jakoś dziwnie sparaliżowana faktem, że mam się wspinać wśród tylu dobrych wspinaczy i wspinaczek, że generalnie nie interesowało mnie to co się dzieje w sąsiedztwie ścianki. Zdawałam sobie sprawę, że pewnie nie wypadnę dobrze i rewelacji nie będzie, więc jak się bawić to się bawić  i trza było zapomnieć o swoich brakach i dogadywaniu innych, co to będzie jak mi za słabo pójdzie i takie tam. Przed startem mieliśmy jeszcze trochę czasu dla siebie i na poobserwowanie dróg oraz innych wspinaczy już napinających swoje bajcepsy. A co niektórzy to mieli co napinać , oj mieli :] Skorzystaliśmy z okazji i byliśmy w stanie wybrać sobie drogi na które uderzymy na początku, a jakie zostawimy sobie na później, więc strategia była znana. Co potem się działo to już inna bajka.

Jak wygłodzone zwierzęta na polowaniu czy przy wodopoju, ludzie rzucili się na drogi. Pod najłatwiejszymi  ustawiły się kilkunastoosobowe kolejki, a im wyższa numeracja tym mniej osób, gdyż ze wzrostem numeracji trudność dróg też rosła. Dróg było 10, oczywiście niektórych nawet nie pomacałam bo po co ;D niektóre poszły bez problemu, na niektóre chciałam wrócić, ale się nie dało. Nie wiem jak inni, ale ja byłam trochę zawiedziona faktem, że nie mogłam ponownie spróbować gdyż zabrakło czasu i miałam trochę żal do siebie za długie przerwy, tak w sumie zbytnio niezależne ode mnie.

Oczywiście jak to po zawodach odbyło się Afterparty. Gdzieś w jakieś „Setce” jak dotarliśmy to hmmm … było pusto; no i tu podziękowania za sam fakt dotarcia na miejsce dla Jany i Rafała z kaliskiej ekipy z którymi wyruszyliśmy tramwajem do ów miejsca spotkania i spożywania niskoprocentowych trunków. Mimo miłej atmosfery nasze after przeniosło się do szkoły, tu może wypadało by przeprosić  innych za ryki na korytarzu i śmiechy w salezjańskiej sypialni, ale inni pewnie zgodzą się ze mną, że takie są uroki późniejszych spotkań zapoznawczych i takie wydawane odgłosy są silniejsze i nie do opanowania 😀

O której polegliśmy nawet nie wiem.

Po szybkim ogarnięciu w niedzielny poranek  ruszyliśmy na ponowne spotkanie tym razem bulderowe. Mój plan był jasny… wystartować w niedzielę w dobrej formie i się udało… w miarę , ale co niektórzy… no mieli małe problemy z doprowadzeniem się do ładu do tej 13.30  ;] Wystartowaliśmy planowo, mimo jakiejś niby obsuwy czasowej . Poszło… i jakaś masakra. Tyleee luduuu na raz. Dla mnie trochę nie do ogarnięcia. Zwierzyna bardziej głodna i rozszalała niż dzień prędzej …szok! Ale po godzince atmosfera trochę wyluzowała …trochę ;] Ja odpadłam przed końcem zmagań, gdyż chciałam wystartować w zielonce i planowo unikałam jakichkolwiek kontuzji, a prawy faker zaczął coś pobolewać, więc spasowałam. Dodatkowo moja skóra załapała już chwytowstręt, więc nie było sensu się dobijać. Oczywiście jak zawsze pozostaje lekki niedosyt z niezdobytych przystawek, ale jak dla mnie było mocno, a mój poziom mocny to w cale nie jest i dużo pracy przede mną.

Po zakończeniu zmagań musieliśmy jeszcze poczekać na wyniki i oczywiście na losowanie nagród. I tu niektórym udało się zgarnąć to i owo: Maciek i Wojtek po portfelu, a Gaca magnezja w płynie;) Innym, chyba jak zawsze, szczęście nie dopisało. A był fajny zielony plecaczek do wylosowania i mi oczka się zaświeciły… zielony, zielony…  i dupa, bo niektórzy to chyba rodzą się faktycznie w czepku, bo nie dość, że dostali od czegoś tam na górze talent wspinaczkowy, to jeszcze szczęście się ich trzyma.

Kończąc te suche sprawozdanie, myślę że nawet dobrze wypadliśmy, mimo dużej konkurencji i sytych problemów. Mam też nadzieję, że z roku na rok, z zawodów na zawody będziemy lepsi i kiedyś się bardziej pokażemy. A zdaje się iż zadatki przynajmniej wśród męskiej części na to są 🙂

Więc teraz do soboty !!!! Motywacja jest , a czy moc, to się okaże 😉

PS: link do strony z wynikami:

http://www.antygrawitacja.onsight.pl/download/ANTYgrawitacja2012_wyniki.pdf

link do stronki ze zdjęciami:

https://www.facebook.com/KlubSportowEkstremalnych.ONSIGHT/photos_albums

Kasia Bal

Share: